Nog één verhaaltje om het af te leren

Haha, jullie dachten van ons af te zijn, maar wat een verrassing voor jullie op de vroege morgen! We zitten nu op Calgary airport te loungen. Veel te vroeg natuurlijk maar we hadden al een hele omweg gemaakt en we wilden niet nog een keer tanken hoewel de benzine hier een stuk goedkoper is dan in nederland. Goed, om bij het begin te beginnen, vanmorgen eerst heerlijk uitgeslapen en een laat ontbijt genomen. Daarna zijn we op stap gegaan en de de 1a highway langs de bowriver verder gevolgd. Langzaam veranderde het landschap van hoge bergen naar heuvelachtig terrein en daarna kwamen akkers waar zwarte koeien graasden. We verbaasden ons voor de laatste keer over het mooie landschap. De A1 is een rustige weg waar weinig mogelijkheden waren om er even af te gaan. Toen we dus bij langs het ghost station langs kwamen leek ons dat een goed moment onze benen even te strekken en te tanken. We waren zeer verwonderd dat ze naast benzine ook het mooiste vuurwerk verkochten, en niks in bunkers ,gewoon te pakken en te bekijken. Gea kwam nog met een oude indiaan in gesprek die dacht dat we russisch spraken, zo'n dialect had hij nog nooit gehoord. Gea ook niet toen hij met zn vader begon te praten. Nee we komen uit Holland, the Netherlands, Europe, oh that way zei opa en hij wees naar het oosten, Ja that way, over the ocean. Na een handkus mocht ik gaan. Later nog een oud methodisten kerkje bekeken met een mooi verhaal, de dominee was verdwaald op de prairie en ze vonden hem pas na 5 mnd dood terug. Sneu. Daarna zijn we een stukje naar het noorden gereden en niet Calgary in om nog wat langs de farms te rijden. Wat een land en wat een machines hebben ze hier! Om goed 5 uur waren we dan in Calgary , hebben de auto ingeleverd en nu begint het wachten tot inchecken en zo. Voorlopig ziten we hier goed.

Yvonne heeft al afscheid genomen van haar lezers gisteren en wil dit niet nog een keer doen dus bij deze , dank voor het meereizen en we hopen dat jullie in je stoel thuis een indruk hebben gekregen wat voor een prachtig land Canada is. Wij hebben in elk geval genoten.

Bert Gea Eric Yvonne

Banff

Zo. Een rustig laatste dagje. Bert en Gea hebben weinig uitgespookt .Een beetje genikst en de tas omgepakt zodat alles er in past, dingen weggegooid die niet meer mee terug hoeven, geappt, gelezen, een haardvuur brandend proberen te houden en Eric en Yvonne van het dorp opgehaakd, nou ja, van het dorp.... Yvonne vertelt hoe dat ging...

Wij zijn even wezen winkelen in het dorp en daarheen gelopen. We hadden afgesproken dat wIj een sms'je zouden sturen naar Bert zodat hij ons zou ophalen. Op de 1 of andere manier hadden de telefoons geen bereik.

Dus zijn we maar weer terug gelopen de berg op en toen we even zaten uit te rusten kwam de familie Kruizenga er aanrijden . Ja hoor we moesten nog maar 500 meter. Maar toch maar ingestapt en ons lekker terug laten rijden. Vanmiddag lekker lui geweest.

Vanavond ons afscheidsdiner gehad bij de Old Spagettie Factory. Zo meteen nog even onze plaatsen reserveren in het vliegtuig en dan vliegen wij morgenavond Canadese tijd om 22.15 uur terug naar Londen en vandaar naar Nederland. Mochten er nog mensen zijn die ons willen begroeten. WIj landen donderdag 29 september omstreeks 18.15 uur op Schiphol.

Dit was onze laatste blog en wij hopen dat jullie er veel leesplezier aan hebben gehad. WIj hebben een prachtige vakantie gehad. En zullen met veel plezier hieraan terug denken.

Bert & Gea en Eric & Yvonne

Cultuur en Natuur

Vandaag scheidden onze wegen zich, Bert en Gea gingen wat cultuur opsnuiven en Eric en Yvonne de natuur weer in. Ik begin bij Bert en Gea. We zijn eerst naar het Cave and Basin National Historical Site gegaan. Dit is een plek waar 3 railwayworkers warm water bassins ontdekten in de buurt van sulphur mountain en deze ontdekking leidde later tot het ontstaan van het eerste nationale park van Canada in 1887. We zagen en voelden( wat eigenlijk niet mocht) Warm zwavelrijk en licht radioactiefwater uit een bron komen en uit sommige gaten in de grond kwam de damp naar boven. Pff dat rook behoorlijk naar rotte eieren. Op sommige stukken zag je dat het water helemaal wit van de zwavel was. Verderop in Banff zijn de zwavelbaden waar je in kan zwemmen. Op de weg teug zijn we naar het Buffalo Nations Luxton Museum geweest. Dit is een museum wat over de Banff indianen ging. Heel interresant. We hebben weer wat over de indiaanse cultuur bijgeleerd..Er was ook een oude man die een fluit speelde en Gea mocht nog even op de tamtam meedoen. Verder zijn we nog naar de Bowwaterval gegaan ,een ,euke plek om even te zitten en mensen te ontmoeten. Ook vlak daarbij en een heel groot hotel gezien, het Fairmont Banff Springs Hotel, net een groot kasteel. Ik geef de pen over aan Yvonne en Eric die moeten hun belevenissen van vandaag verder vertellen.

Bedankt Gea dat wij ook een stukje mogen schrijven. Vanmorgen na een heerlijk stevig ontbijt zijn Eric en ik op pad gegaan om de Tunnel Mountain te beklimmen. De top van de berg is op 1700 meter en wij begonnen op 1400 meter vanaf de Lodge. We begonnen met veel kleding aan en na mate we hoger en hoger op de berg kwamen gingen er steeds meer laagjes kleding uit. Het was net een striptise. Onderweg moesten wij wel een aantal keren even stoppen om op adem te komen, je verneemt wel dat de lucht ijler is. Sommige locals kwamen ons rennend voorbij. Op verschillende hoogtes had je mooie uitzichtpunten waar wij ook uitgebreid foto's en films hebben gemaakt. WIj hebben nog wel een poging gedaan om Bert & Gea te spotten maar dit is helaas niet gelukt. Uiteindelijk hebben we op het hoogste punt nog lekker een tijdje op een stoel van het uitzicht genoten en lekker ons appeltje genuttigd. Het klokhuisje wel weer meegenomen want als je betrapt wordt dat je afval laat liggen is je spaarpot leeg. Zie foto....Uiteindelijk ook bijna rennend weer naar beneden gegaan omdat wIj afgesproken hadden bij thuiskomst nog even lekker in de hot tub te gaan relaxen. Vanavond nog lekker gegeten bij de plaatselijk Chinees. Het was maar goed dat Bert & Gea een tafeltje besproken hadden anders was er geen plaats voor ons geweest in de herberg. Het leek wel of deze chinees in China stond zoveel Aziaaten zaten er te eten. Wij waren 1 van de weinige blanken in dit restaurant.

Morraine lake en de Bow park way

Goedemorgen! Voor ons al in de avond. Op tijd opgestaan in het gekkenhuis dat Lake Louise heet om naar Morraine lake te gaan om voor de hele heisa aan te zijn. Mislukt. Direct na het ontbijt uitgecheckt en op stap gegaan, het was half 10 en te laat vlgs onze nederlandse reisbekenden die om 8 uur al bij ditzelfde meer hadden gestaan en toen ze weggingen was de parkeerplaats al helemaal vol. Goed wij op weg en inderdaad vanuit Lake Louise moesten we de 1e afslag rechts hebben en daar stonden we al ruim voor in de file. Wat te doen? Uit de file gaan en misschien iets moois aan onze neus voorbij laten gaan of blijven staan en de gok wagen? We bleven staan. En de verkeersregelaars lieten ons door na 10 min. dus het viel mee. Nu plm 10km. doorrijden naar het meer om een plek op de parkeerplaats te vinden. We hadden geluk, een leeg plekje! Mazzelschieters dat we zijn, nog vooraan ook! Vonden we Lake Louise een gekkenhuis, dit was de crisisopvang! Schoolbussen worden ingezet als shuttle bus en gingen af en aan, bussen vol aziaten en wandelaars al dan niet slecht ter been werden uitgeladen en daar liepen wij dan tussenin. Wat gezegd mag worden, het uitzicht is awesome, wonderfull, breathttaken....hetzelfde uitzicht dus als op een briefje van 20 can.dollar. Eric kon zich niet inhouden en moest naar het hoogste punt wat later gevolgd door de rest die zich een weg tussen de selfiesticks moesten banen. Later weer naar beneden en een stuk langs het meer gelopen waar het wat rustiger was. Maar opgepast! De boswachter stond bij een groot bord met bear activity en na dat punt mocht je alleen maar in groepen van 4 of meer voor je eigen veiligheid. We zijn maar een andere route gegaan, alsof een beer dat bord leest. Toen we na 2 uur genoeg hadden gezien namen we road 1a de Bow park way in plaats van de highway 1 naar Banff. Lekker rustig aan en elk uitzicht punt langs gegaan en even gepicknict en met een nieuwschierige Hongkong chinees die om een praatje verlegen zat een babbeltje gemaakt. Precies aan het eind van de weg ontdekte Yvonne nog een paar berggeiten die aan de kant van de weg stonden te grazen en daar hebben we nog even een fotostop voor ingelast. Iets te vroeg kwamen we in Banff aan, de kamers waren nog niet klaar dus nog even een rondje gereden en lm 16.00 uur mochten we in de kamers .he- he . Leuke kamers trouwens , met een eigen open haard en iemand die het vuur voor je aanmaakt als het je niet lukt.

De Icefield Park way

Vanmorgen al heel vroeg vertrokken bij Pocahontas omdat we vandaag de icefield park way gaan rijden en er ons gezegd is dat,als we bepaade dingen willen zien er op tijd bij moeten zijn, vandaar. We hadden gisteren in Jasper nml al vouchers gekocht voor de glacierskywalk en de glacierexperience. De eerste kilometers naar Jasper kwamen we de Elk familie weer tegen of is het toch de fam. Cariboo? Wie het weet mag het zeggen. Daarna weg 93 op beter bekend onder de naam die ik net al zei. Het is een mooie weg tussen de bergen door met weinig bochten die in de dertiger jaren als werkverschaffing is opgezet. Ergens heb ik gelezen dat ze hier 9 jaar over gedaan hebben. We stopten bij een paar mooie uitzichtpunten om fotoos te maken en weer verder want op 104 km van Jasper is nml de centrale parkeerplaats waar je op de bus moet. Alles was handig geregeld, Eric leverde de vouchers in voor kaartjes die op een bepaalde tijd staan en daarvoor werd je opgeroepen dat je in de rij moest gaan staan. Hup in de bus en vlakbij de gletsjer werden we in speciale voertuigen overgeladen. Toen de Athabascagletjser op,een van de 6 die gevoed worden door het Columbiaicefield. Er werd ons onderweg veel over de gletsjer verteld en we kunnen, als we het ondertussen niet vergeten, er heel wat over vertellen.We mochten even uit het voertuig op de gletsjer om fotoos te maken en ne een kwartier werden we alweer geroepen dat we verder moesten de gletsjer af en met andere bus naar de skywalk. Dit is een halfronde glazen brug die over de gletsjer uitkijkt en boven het ravijn hangt. Dit ding hangt er nog maar 2 jaar en is heel leuk gemaakt en iedereen kreeg een telefoon mee waar informatie op te horen was. Als je klaar was met kijken pakte je weer een bus terug en was het klaar. Je kon dan in het infocentrum nog een film kijken of eten of shoppen. Wij hebben een broodje op de parkeerplaats gegeten. Samen zijn we met deze uitstapjes plm 3 uur zoet geweest. Toen door gereden naar ons onderkomen in het drukke Lake Louise. Nog even bij het meer geweest maar daar zag je door de selfiesticks weinig van de omgeving. Het was een drukke dag.

In en om Pocahontas

Vanmorgen heeeft Eric vroeg een stuk gelopen en de rest heefg rustig aan gedaan, uitgeslapen, beetje internetten, lezen en haken. s Middags zijn we naar Jasper gegaan. Alle Canadezen riepen dat dit geweldig was! Onze indruk? 3 Straten evenwijdig aan elkaar met om en om souvenirwinkels, eettentjes en sportzaken. Heel touristisch. Na 2 uur waren we uitgekeken en waren we blij weer naar Pocahontas te kunnen gaan. Onderweg nog een Elk familie gespot, we wetende nederlandse naam niet. Grote herten in elk geval. Morgen vroeg op, dan gaan we de Icefield highway rijden naar Lake Louise. Jullie horen weer van ons. Laterszs!

Jasper

Vandaag een rustig dagje. Eerst ontbeten en daarna hebben we lekker in het zonnetje koffie gedronken en daarna hebben Eric en Gea de lower loop van de Pocahontas trail gelopen. Dit is stuk van een oud weggetje dat de mijnwerkers vroeger liepen. We zagen nog een oude mijn ingang van een kolenmijn, Eric moest natuurlijk even kijken, iets wat overgebleven was van een electriciteits huis en een bunker waar w.s. dynamiet of zo in bewaard werd. Gea vond het welletjes en ging terug naar het huisje en Eric liep de upper loop daarna nog. Dit was een stuk inspannender en was flink hellend. Na de lunch naar Hinton te gaan om benzine te tanken en de Beaver Boardwalk te lopen. Een stukje door een natuurgebied heen waar bevers actief zijn en waar je de burcht kon zien die ze gebouwed hadden. Ook lagen er veel omgeknaagde bomen. Het was een leuk wandelingetje veelal overspeciaal aangelegde vlonders over het drassige land en langs de oevers van een meertje.. Daarna boodschappen gedaan en Gea deed haar best overal grote verpakkingen van te vinden. Eric heeft s avonds heerlijk voor ons gekookt. Een rustig dagje.

BEREN !! geschoten!

Vandaag op weg naar Jasper. Maar omdat we toch wel graag beren willen zien hadden we een tussenstop gepland in Blue River waar een riviersafari is en vaak beren worden gespot. Het is niet te missen ,na het stadje blue river vanaf clearwater gerekend staat aan de rechterkant van de weg een groot bord met een beer en daar moet je rechtsaf. Nog even een km doorrijden en over een heel smal bruggetje en daar was op de rivier het beginpunt. Eerts betalen en zwemvest aan en daarna werden we met 10 man op een aluminium bootje gezet mooi allemaal wat hoger achter elkaar en daar gingen we de Thomson river op en daarna Mud lake op op zoek naar beren. Van te voren werden we geïnstrueerd door Tim onze gids uit Nieuw -Zeeland dat we niet oh! en ah! mochten roepen omdat beren niet van lawaai houden en dan het bos weer ingaan. Ook kregen we nog leuke berenweetjes te horen zoals een uitgestelde bevalling als het vrouwtje er nog niet aan toe is of als er niet genoeg voedsel is. Lees dit maar eens uitgebreid op b.v. www.danyell.nl Dat wetende gingen we aan het varen zoefffff over de rivier! Met deze snelheid zie je toch niks? Maar we kregen door dat aan de andere kant van het meer er langzamer werd gevaren...zou het dan toch? De gidsen hadden radio contact met elkaar dus we kregen hoop. Als we een schaduw zagen die bewoog zou het een beer kunnen zijn ! Niet roepen maar alleen wijzen was gezegd en ja! Daar gingen de vingers 1 kant op EEN BEER! Een ouder mannetje dat kon je aan de manier van lopen zien, bedachtzamer, rustiger. Hij scharrelde wat bij de waterkant rond en we kregen ruim de tijd hem te bekijken, de gids deed de gewone motor uit en de electrische motor aan dus het was doodstil. Mooi!! Toen de beer in het bos verdween voeren we het meer af de rivier weer op. Ach, en bij een bocht kwam op zn gemakje nr 2 aanlopen, een jonger mannetje want hij huppelde wat meer over de rotsen en langs een strandje. Helaas was het water laag en stond er flinke stroming zodat we hem moesten laten gaan. Maar wat een toetje! Nog even een stukje hard varen en wat stoere bochtjes maken en toen was na 5 kwartier de koek op! Voldaan keerden we terug naar de wal. Nog eveneen kop koffie gehaald en toen over de mooie highway 5 langs mooie bepoedersuikerde bergtoppen en azuurblauwe meren. Zo kwamen we Alberta binnen waar het een uur later is . In Jasper hebben we boodschappen gedaan en 30 minuten later en een groot hert ,niet op de foto, later kwamen we bij Pocahontas aan. We zitten gezellig in een blokhut met zn vieren, Bert kijkt een filmpje, Yvonne naait wat inelkaar ,Eric is met zn filmpjes en foto' s bezig en ik .? Ik ben klaar met het blog! Veel leesplezier!