Een dag in Wells Gray Provincial Park

We zullen jullie eerst even bijpraten over de dag dat we in het park op berenjacht gingen. Helmcken Falls Lodge ligt bijna in dit park dus dit ging makkelijk. We gingen met de auto de weg op en naar rechts. Eerst naar de Dawson falls een lage (18 mtr) waterval maar wel breed een soort mini Niagara watervallen werd gezegd. Een leuk uitstapje maar geen beren. Daarna naar de Helmcken falls, een leuke trail er naar toe en deze waterval was 141 mtr hoog en heel smal en het water viel door een kom. Maar geen beren gezien. Volgende locatie, Ray' s farm, een alpenweitje met de resten van een oude boerderij en de graven van vader en moeder Ray. Een trail waar je zomaar kan verdwalen maar hier ook .. geen beren. Daarna nog naar Baily's chute waar de zalmen zo mooi zouden springen in de beren hun bek maar helaas, de trek was net een week geleden afgelopen , geen zalm te zien en dus ook ..je raadt het al. Als laatste aan het eind van de weg een kop koffie gedronken bij een hut aan het meer. Toen de hele weg weer terug gereden ,een gestrande camper tegengekomen en nog even naar een lookout , een oude brandtoren, gegaan waar we het hele gebied konden overzien. Nou, toen zagen we door de bomen het bos niet meer. Toen weer terug naar onze lange stacaravan waar ze 3 kamers in hadden gemaakt . s avonds gezellig gegeten in het restaurant. Nu was het geen feest en moesten we onze drankjes wel betalen.

trailer trash

Slecht Internet. Telegramstijl. Goed aangekomen. Slapen in stacaravan. Clearwater. Wells Gray National Park.

Een nattte broek

Mooi weer vandaag dat betekent dus actie! Eric en Yvonne zijn vanmorgen vroeg op berenjacht gegaan maar kwamen terug om half tien met de mededeling dat ze bevers hadden gezien die druk aan het werk waren. Dit was ook mooi en ze waren tevreden dat ze zo vroeg opgestaan waren. Na zich opgefrist te hebben zijn we in de lounge koffie gän drinken en de verdere planning van de dag besproken. Omdat er kano's lagen voor algemeen gebruik en het weer nog goed was leek het ons een goed plan te gaan kanoën!. Peddels bij de receptie gehaald en een brief ondertekend dat we zelf verantwoordelijk zijn voor onze daden naar de waterkant gegaan, zwemvesten aan en de steiger op waar de boten lagen. Yvonne zat door instructie van Eric al vlot in de kano en Eric stapte ook al in. Houdt je het trapje even vast Von? Dan kan ik er gemakkelijker in! Ja, ik heb de trap vast! Terwijl Eric instapte zag Gea dat er iets niet goed ging en ondertussen dacht ze al hoe ze dit zometeen zelf ging doen. Heel langzaam kantelde het bootje, Yvonne hield volgens afspraak keurig het trapje vast maar de boot was al over het kantelpunt heen en plons! Daar lagen ze alletwee in het water! Wat een consternatie! Maar zo snel ze er in lagen zo snel waren ze er ook al weer uit.Beiden nat tot aan hun middel! Na wat heen en weer gepraat besloten Bert en Gea dan maar alleen te gaan kanoën. Maar zodra ze van de kant los kwamen begon Gea te gillen dat het toch veel te veel wiebelde en ze wilde acuut uit de kano. Eind van het liedje, Bert en Eric met zn natte broek gingen nog een stukje peddelen, Yvonne omkleden en Gea met het verhaal naar de receptie en om de peddels tegrug te brengen. Het was nog niet eens middag. Om toch nog wat te doen zijn Eric ,Gea,en Bert nog een stukje gaan wandelen en Yvonnes schoenen zijn bij de openhaard gezet, konden ze lekker drogen. Later op de dag Yvonne opgehaald om lekker te stomen in het stoombad en te bubbelen in het bubbelbad. Toen is ze pas weer op temperatuur gekomen. Tegen de avond toen we gingen eten regende het, wat een mazzel met het weer vandaag. En wat een avonturen weer beleefd!

P.s. Het kan zijn dat we morgen en overmorgen niet te bereiken zijn vanwege slecht internet en telefoonverkeer. Dan even 2 dagen geen blogje uit Clearwater waar we heen gaan.

Een regenachtige reisdag.

Vandaag gaan we richting Goldbridge, naar een lodge wat voor dit stadje rechtsaf nog wat kilometers verderop de wildernis in ligt. We hadden al op tripadvisor en de hotelwebsite gekeken om de beste weg te vinden . Er waren 2 opties, linksom de korte en rechtsom de langere weg via Lillooet. We kozen voor de laatste optie omdat op de hotel website stond dat sommige verzekeraars van gehuurde auto's moeilijk konden doen als er op de eerste weg schade zou ontstaan aan de auto. Tot aan Lillooet was het route 99 in de regen volgen, jammer we hadden ons er veel van voorgesteld door de bergen te rijden die nu onder een wolkendek verstopt zaten. In Lillooet hebben we in de plaatselijke cafetaria(ook hier chinezen die de boel runnen) een hamburger gegeten en inkopen gedaan en vanaf daar een provinciale weg op. Na 50 km hield het asfalt op en werd het een gravelweg van wisselende kwaliteit. De slagboom stond open, dit betekende dat de weg verder ook open is en we verder konden Gelukkig liet de zon zich af en toe zien en het werd er allemaal wat vriendelijker van. We werden o.a. gewaarschuwd voor vallend gesteente , loslopende herten en steenbokken of zo. Hier in canada hebben ze overal wel een bord voor. Langs Carpenter lake hadden we mooie vergezichten en kwamen we een amerikaanse zeearend tegen. Eric heeft hem mooi op de foto kunnen zetten. Daarna passeerden er nog een paar herten maar helaas geen beren.... we lieten Carpenter lake links liggen om hoger de bergen in te gaan richtig Tyax Wilderness Resort, nog een paar kilometer over een veredeld bospad en daar lag het aan de oevers van het Tyoughton lake. He he we hadden de reis volbracht, 2 uur over de laatste 80 kilometer gedaan. Bij het resort hadden ze verzonnen dat we kamers met parkeerplaats zicht hadden. Gelukkig konden we dit na inspectie van de kamer omboeken in een kamer met een prachtig uitzicht op het meer en de bergen daarachter. Hiervoor hadden we deze reis afgelegd vandaag! Dank je wel meneer van de receptie voor het omboeken!

Peak to peak

Whistler, dan moeten we iets in de bergen gaan doen. We zagen voornamelijk mannen met gopro' s op hun mountainbikes, groepen met allerlei touwen om hun middel om te gaan "zippen" maar wij kozen ervoor om te gaan hiken in de bergen. Een kaartje voor de gondola was zo geregeld in het hotel en voor 59 can. dollar mochten we de hele dag gebruik maken van de liften. Eerst gingen we naar boven met de Whistler Village Gondola naar een tussenstation en hebben de bergmarmotten die daar woonden uitgebreid bekeken. Ze lieten zich makkelijk fotograferen. Omdat het mooi weer was zijn we overgestapt op de peak to peak gondola naar Blackcomb mountain. Deze gondola is op zn verst 440 mtr boven de grond en heeft de grootste vrijstaande overspanning van de wereld. Een unieke ervaring! Op Blackcomb mountain hebben we een alpine walk gedaan en zagen hier hamsters . Het pad was onlangs gerenoveerd en je kon er vrij makkelijk langs lopen en een klein stukje over de rotsen. Eric heeft aansluitend een extra stuk Overlord trail gelopen maar daar hadden wij geen zin meer aan en zijn alvast naar het restaurant gegaan.Op grote hoogte hebben we geluncht en toen weer terug met de paek to peak. Ondertussen was de peak express naar Whistler mountain ook geopend en zijn we daar ook nog heengegaan, eerst een pittig wandelingetje over de peak express traverse en het begon tijdens deze wandeling te regenen en links en rechts schoten de mountainbikers langs ons heen.Toen met de stoeltjes lift steil omhoog boven de boomgrens en over sneeuwveldjes .Boven was het ondertussen op 2182 mtr erg koud geworden en geen beschutting dus alleen nog even naar de lookout , top of the world summit, gelopen en toen snel de stoeltjeslift weer in . Brr,scheelde een vest en een jas. Omdat het bleef motregenen zijn we weer in de village gondola gestapt die ons naar beneden bracht. In het dorp zijn we langs de overdekte winkelgalerijen naar de supermarkt gelopen en inkopen voor het eten van vanavond gedaan. Lekker op de kamer gegeten.

The sea to sky highway

Vanmorgen vroeg al opgestaan met de wetenschap dat we geen vouchers voor de boot Langdale - Horseshoe Bay hadden . Hoe zou dat gaan? Gisteravond al bekeken wat het maximale ricico was en dat was een kaartje kopen en het bij het reisbureau declareren. Op tijd weg want we moesten ook nog tanken. Bij de boot aangekomen vroeg de beambte " how many persons ? 4? o.k., lane 12 " Blijkt dat je van het eiland af niet hoeft te betalen, alleen de heenweg, net als op Ameland. Vandaar geen voucher en voor niks in de stress. Handig geregeld dus. We konden mooi met de boot mee en hebben heerlijk op het dek in het zonnetje een kop koffie gedronken. Daarna HW 99 op dat is de sea to sky highway en onze eerste stop was bij Porteau Cove om over the Howe Sound en Georgia strait te kijken. Verder gingen we langs de Shannon Falls voor een wandelingetje naar de basis van de waterval. Toen nog gestopt bij het Tantalus Vieuwpoint om de mooie besneewde bergkap van de Tantalus te bewonderen. Onze laatste stop was bij de Brandywine Falls en dit keer stonden we na een korte wandeling boven de waterval naar beneden te kijken. Deze plek is ook een spirituele plek voor de Squamish , in oude verhalen zou dit de landingsplaats van de great Thunderbird zijn. 20 km later kwamen we in Whistler aan een wintersportplaats waar het ook in de zomer erg druk is. Je kan er mountainbiken, wandelen, winkelen of de hele dag op een terras zitten. Er hangt een gezellige, ongedwongen sfeer in het erg touristische dorp wat pas in de 80 er jaren is opgebouwd. Ons hotel staat midden in het dorp.

De sunshine coast doet haar naam eer aan

Vanmorgen werden we wakker in het zonovergoten madeira park en hebben we heerlijk ontbeten genietend van het mooie uitzicht. Vandaag was een regeldagje, verder met de was, de tassen opnieuw herpakken, appen met de famiilie en verder niet te veel doen. Beetje luieren bij het zwembad ,dobberen in de whirlpool of eigen badje .... En... ook nog een stukje gewandeld. Eric had gisteren al een route gevonden en die gingen we gesplitst doen, Bert en Gea naar het uitzicht punt genaamd Beaver point,een korte route met veel trapjes en Yvonne en Eric de langere trail naar Francis point. Deze trail had natuurlijk een veel hoger Tarzan gehalte, veel gevaarlijker en slippery maar de fam. Douma kwam na een paar uur weer moe en voldaan het bos uit. Linea recta het lekkere bedje weer in ! Okee, ....na een kop koffie en maar de helft van de familie. De andere helft moest nog even een eindje fietsen in de sportschool en mocht daarna het zwembad in van zichzelf. s 'Avonds de bbq weer aangezet en kok Eric en kokkin Yvonne hebben weer de heerlijkste gerechten klaargemaakt. Dat alles bij een lekker temperatuurtje van plm 22 graden. Ja, de bbq had het warmer!

Naar Madeira Park.

Vanmorgen stond er weer een bootreisje op het programma. Ditmaal was de reistiijd wat fijner. We moesten om 10:50 aanwezig zijn dus konden we met een rustig gangetje naar de boot rijden. We waren veeeel te vroeg dus konden we lekker op een bankje bij de pont zitten en de bedrijvigheid aanschouwen. De overtocht ging van Saltery Bay naar Earls Cove een klein uurtje maar wat een prachtige tocht! We voeren tussen mooie eilandjes door. Daarna een prachtig stukje Suncoast highway gereden tot aan Madeira park waar we in een prachtig huis in een schitterend resort zitten, het painted boat resort. We hadden het geluk dat het huis prepaired was dus we mochten om 12:30 direct inchecken. We hebben een prachtig uitzicht over de Garden Bay, een inham van de Malaspina strait. We zitten nu dus op een schiereiland ten noorden van Vancouver. Ons prachtige huis is van alle gemakken voorzien. Een keuken, buiten bbq en een wasmachine en droger. We zijn dus aan het was sorteren gegaan en de machines laten draaien. Voor de rest niet veel uitgespookt en lekker op het terras gezeten in het zonnetje, gelukkig niet zo warm als in Nederland. Wat boodschapjes gedaan en vanavond op het terras gezeten en de bbq aangezet.